Shining Brightly?

„Wyglądały jak brudne kamyczki...
Przywykłam do tego, że diamenty błyszczą w pudełkach...”

‘They were kind of dirty looking pebbles. … I’m
used to seeing diamonds shiny and in a box …’* 

Wypowiedzi Naomi Campbell z procesu Charlesa Taylora trudno uznać za nietypowe i choć nie są szczególnie odkrywcze, to współbrzmią z myślami wielu ludzi. W przeważającej mierze wynika to z nikłej wiedzy o pochodzeniu diamentowej i złotej biżuterii, którą przekazujemy swoim ukochanym w podarunku. Fakt, że takie wyszukane produkty zrodziły się z krwi, potu i łez w warunkach urągających fundamentalnym prawom człowieka, oraz że za zyski z wydobycia diamentów i złota kupowano broń na potrzeby brutalnych konfliktów (pełnych mordów, gwałtów i okaleczeń) jest na ogół przemilczany lub zwyczajnie nieznany.

The comments from Naomi Campbell’s witness statement in the trial of Charles Taylor are hardly unique. Indeed, while not from the mouth of babes, her remarks will resonate with many in the general public. This is because we are largely ignorant of the provenance of the diamond and gold jewelry that we bestow upon our loved ones as gifts. The fact that such high street purchases may be borne out of blood, sweat and tears in situations infringing upon fundamental human rights, or where the proceeds of diamond and gold mining have been traded for arms in brutal conflicts involving murder, rape and mutilation, remains largely unknown or is not acknowledged.

Source: Mert & Marcus

Lanvin Celebrates the Anonymous

Supermodele poszli w odstawkę, kiedy sam Alber Elbaz z okazji dziesięciolecia swojej pracy na stanowisku dyrektora kreatywnego Lanvin osobiście dobrał „zwyczajnych” ludzi (w wieku od 18 do 81 lat) do udziału w sesji zdjęciowej Stevena Meisela.

Star models are out, and real people from 18 to 81 are in, handpicked by Alber Elbaz himself to mark 10 years as Lanvin creative director in a series of shots by Steven Meisel.

„Chciałem jakoś sprowadzić te ubrania z powrotem na ulicę, zobaczyć jak wyglądają na różnie zbudowanych ludziach w różnym wieku”, twierdzi Elbaz. Rzeczywistość współczesnego światowego biznesu nie zna granic. Międzynarodowe korporacje coraz częściej wchodzą w konfrontację z praktycznymi kwestiami związanymi z transgranicznym zatrudnieniem. Efekty działalności międzynarodowych przedsiębiorstw w obszarze pracy i zatrudnienia stają się teraz widoczne w Stanach Zjednoczonych, objawiając się w postaci zbiorowych pozwów o „być albo nie być” spółek, dotyczących wyzyskiwania pracowników w krajach Trzeciego Świata i naruszania praw człowieka.

 “I was interested to bring these clothes back to the street somehow, and seeing how they look on different ages, different sizes,” Elbaz told. The realities of global business today reach beyond borders. Multinational corporations increasingly confront practical problems of cross-border labor and employment matters. Labor and employment aspects of international business operations now flow back to the United States with "bet-the company" class action lawsuits alleging Third World sweatshops and human rights abuses.

Innovation Is the Successful Implementation of Our Ideas

HBR Blog network

O związkach pomiędzy umiejętnościami przywódczymi a sztuką dywagowano wielokrotnie. Zazwyczaj ma to służyć wskazaniu pewnych cech sztuki, które można wykorzystać w dziedzinie przywództwa, np. właściwą muzykowi jazzowemu umiejętność tworzenia poprzez improwizację. Takie analogie bywają fascynujące, ale sama chciałabym postawić bardziej ambitną tezę: przywództwo jest sztuką naprawdę, a nie metaforycznie.

The connection between leadership and art has been made many times over, usually as a way to single out certain properties of the arts that carry over to leadership, such as a jazz musician's ability to create through improvisation. These analogies can be compelling, but my point is more ambitious: leadership is an actual art, not metaphorically an art. 

Louis Vuitton v. Warner Bros

Pozew Louisa Vuittona przeciwko Warner Bros., dotyczący pojawienia się podróbek toreb w scenie z filmu „Kac Vegas w Bangkoku”, został oddalony. Sędzia odrzucił skargę, jakoby wystąpienie podrabianych artykułów w filmie mogło „zdezorientować klientów”.

A judge has dismissed Louis Vuitton's lawsuit against Warner Bros. over knockoff handbags in a scene in 'The Hangover Part II'. The brand complained that the appearance of the fake products in the film could create "consumer confusion", but the judge dismissed the brand's concerns.

 

www.holywoodreporter.com

We wspomnianej scenie postać grana przez Zacha Galifianakisa nosi ze sobą torbę oznaczoną literami LVM. Inna postać, popchnąwszy torbę, zostaje pouczona przez niego słowami: „Uważaj... to od Lewisa Vuittona”.

In the film, the character played by Zach Galifianakis carries a bag marked LVM, and when it gets pushed, he admonishes another character, "Be careful, that is … that is a Lewis Vuitton."

How Imitation Spurs Innovation

www.amazon.com

Książka „The Knockoff Economy” polemizuje z przekonaniem, jakoby innowacja i rozwój możliwe były jedynie w warunkach istnienia pewnej ochrony przed kopiowaniem i powielaniem. Autorzy – obydwoje prawnicy – stawiają porywającą tezę, iż służące ochronie własności intelektualnej środki w rodzaju praw autorskich, patentów itp. same w sobie nie tworzą środowiska, które sprzyjałoby innowacji.

The Knockoff Economy  explores the validity of the belief that innovation and growth only happen when there are strong protections against copying or duplication.  The authors, both lawyers, make a compelling argument that IP protections like copyright, patents, etc. do not themselves create an environment of innovation.

It's Burberry vs. Bogie in 'Casablanca' Case

Przeciwko Burberry toczy się obecnie sprawa o wykorzystanie w mediach społecznościowych (na Facebooku, Twitterze i Instagramie) migawki z „Casablanki” (1942 r.), przedstawiającej Humphreya Bogarta ubranego – rzekomo* – w prochowiec Burberry. Pozew został złożony 11 kwietnia 2012 w Los Angeles przez syna aktora, Stephena, w imieniu Bogart LLC. Spadkobierca oskarżył Burberry o bezprawne wykorzystanie w celach promocyjnych wizerunku jego ubranego w prochowiec ojca, domagając się odszkodowania o wysokości do ustalenia przez sąd.

Why Fashion Lawyers Are Needed

Fashion law jest prężnie rozwijającą się specjalizacją prawniczą. Susan Scafidi – amerykańska wykładowczyni nauk prawnych, która jako pierwsza poprowadziła zajęcia z dziedziny fashion law, a później objęła stanowisko dyrektora Fashion Law Institute na Fordham Law – stwierdziła w artykule w 2008 roku, że fashion law zaczyna pomału zdobywać uznanie jako samodzielna specjalizacja. Tymczasem i dziś wcale nie łatwo znaleźć kurs z tego zakresu. W ramach kilku prowadzonych zajęć wykorzystuje się pierwszy anglojęzyczny podręcznik od fashion law: „Fashion Law: A Guide for Designers, Fashion Executives, and Attorneys” autorstwa Guillerma Jimeneza i Barbary Kolsun. Ów podręcznik był jedyną dostępną w języku angielskim książką traktującą o fashion law aż do 30 grudnia 2011 roku, kiedy wydawnictwo prawnicze West opublikowało „Navigating Fashion Law: Leading Lawyers on Exploring the Trends, Cases, and Strategies of Fashion Law”.

Fashion Law is a quickly growing legal specialty. In a 2008 article, Susan Scafidi, the first U.S. law professor ever to offer a course in Fashion Law and later Director of the Fashion Law Institute at Fordham Law, wrote that Fashion Law was only then starting to be recognized as a distinct field. However, such courses remain rare. Several courses use the first English-language book on Fashion Law: "Fashion Law: A Guide for Designers, Fashion Executives, and Attorneys" by Guillermo Jimenez, Esq., and Barbara Kolsun, Esq. The Kolsun and Jimenez book remained the sole book in English addressing fashion law until legal publisher West released "Navigating Fashion Law: Leading Lawyers on Exploring the Trends, Cases, and Strategies of Fashion Law" on December 30, 2011.